دل دهد تاوان اگر تن ناتوان است ای پری

مه به ما هشدار داد، کین شب جوان است ای سحر

چشم ما در جستجو تا کی دوان است ای سحر؟

ناله ی زخمت به خون آتشین غرقم کند

زخم آهو چشمت همچون تازیان است ای سحر

ده خزان بگذشت، نبود مرحمی بر وی علاج

نا امیدم، هین که بینش استخوان است ای سحر

درد عشقت گفتم و ساقی دل از مِی برگرفت

خمر این مسکر هنوزم عنفوان است ای سحر

کاش جاویدان شوم از زخم چشمانت ولی

شور عشقت می تپد، نبضم روان است ای سحر